Το φαινόμενο της επαιτείας που “φουντώνει” στις εορτές των Χριστουγέννων

Το φαινόμενο της επαιτείας που “φουντώνει” στις εορτές των Χριστουγέννων

Είναι αλήθεια ότι το φαινόμενο της επαιτείας «φουντώνει» στις εορτές των Χριστουγέννων. Παντού παρατηρεί κανείς ενήλικες και κυρίως παιδιά να ζητιανεύουν μέσα στο κρύο. Γιατί άραγε το φαινόμενο βρίσκεται σε έξαρση τις εορτές των Χριστουγέννων ;

Η απάντηση είναι απλή γιατί είναι πάντα στις εορτές των Χριστουγέννων βρισκόμαστε κοντά στο συνάνθρωπο με ένα πνεύμα αλληλεγγύης και προσφοράς να μας παρασύρει. Πατώντας λοιπόν στο συναίσθημα τις περισσότερες φορές οι επαγγελματίες επαίτες δεν διστάζουν να ωθήσουν και τα παιδιά τους στο δρόμο.

Όσο για το πόσο ….προσοδοφόρα είναι η ανήλικη επαιτεία, ας αναφέρουμε ως παράδειγμα ένα παιδί που καθάριζε τζάμια αυτοκινήτων στα φανάρια είχε πει σε ανθρώπους της κοινωνικής πρόνοιας ότι κάποιες μέρες έβγαζε μέχρι και 100 ευρώ σε ένα 7ωρο!

Πρόκειται κυρίως για οικογένειες Ρομά από γειτονικές Βαλκανικές χώρες που έρχονται στη χώρα μας και στις άλλες χώρες της Ευρώπης.”Φεύγουν από τις χώρες τους 4-5 οικογένειες μαζί και έρχονται για λίγες μέρες στην Ελλάδα όπου νοικιάζουν διαμερίσματα και μένουν στοιβαγμένοι όλοι μαζί. Προτιμούν το κέντρο και κυρίως τα υπόγεια διαμερίσματα που είναι πιο φθηνά και μένουν 10-15 άτομα υπό άθλιες συνθήκες. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που υποψιαζόμαστε ότι έχουν πέσει θύματα κυκλωμάτων παράνομης διακίνησης αναφέρουν φορείς της Άρσης μίας ΜΚΟ που δραστηριοποιείται στο παραπάνω θέμα. “Εντούτοις, προσθέτουν, “αυτόπτες μάρτυρες μας έχουν πει ότι πολλές γυναίκες, με μωρά στην αγκαλιά, που ζητιανεύουν, τις μεταφέρουν άγνωστοι με αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και τις αφήνουν σε συγκεκριμένα σημεία”. Επίσης, δεν είναι τυχαίο, ότι πολλοί ζητιάνοι κρατούν ένα ταμπελάκι με την λέξη “πεινάω”, γραμμένη με πανομοιότυπο τρόπο, προφανώς από το ίδιο χέρι”.

Η συμβουλή που δίνει κανείς είναι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ γιατί αναπαράγουμε και συντηρούμε το φαινόμενο και, κυρίως, όσον αφορά την ανήλικη επαιτεία. Καλύτερα να τους δίνουμε ένα μπουκάλι νερό ή φαγητό παρά χρήματα. Όταν δεν δίνουμε χρήματα ουσιαστικά παύει να υπάρχει το βασικό κίνητρο που ανατροφοδοτεί μία συμπεριφορά οπότε η συμπεριφορά σταδιακά μειώνεται. Αν προσπαθήσει κανείς μάλιστα να μιλήσει με τα παιδιά που πλησιάζουν ζητώντας χρήματα παρότι τις περισσότερες φορές είναι «δασκαλεμένα» θα καταφέρει μέσα από την παιδική αθωότητα να αντιληφθεί την εκμετάλλευση που υφίστανται και την αδυναμία, κατάσταση «μη- βοήθειας» και μαθημένης συμπεριφοράς που εμφανίζουν.